URA - RUU

 1) Duit Mengalir Tak Putus*

Bila semua tanah & rumah bawah “trust”, dia boleh kawal projek pembangunan.

Pemaju besar & funder luar (kapitalis + Zionist + China + kroni) akan bayar dia komisen & sponsor kempen politik dia.

Lagi banyak projek “urban renewal”, lagi banyak masuk dalam akaun parti & poket dia.

*2) Kawal Rakyat Melalui Ekonomi*

Bila rakyat tak ada tanah sendiri, mereka terpaksa menyewa.

Sewa boleh dinaikkan ikut suka, ikut standard expat. → Rakyat makin susah, bergantung 100% pada sistem yang saya control.

Bila rakyat sibuk struggle bayar rumah, mereka tak ada masa nak lawan dia.

*3) Lemahkan Identiti Islam*

Tanah wakaf, madrasah, masjid kecil — semua boleh digadai dengan alasan “pembangunan moden”.

Kalau Islam makin sempit ruangnya, lagi senang dia penuhi agenda funder yang memang nak tengok Islam hancur secara senyap.

Dia boleh guna alasan “progress, urban lifestyle” untuk halalkan semua ni.

*4) Survival Politik & Kuasa*

Dengan duit funder, dia boleh beli media, propaganda, beli MP lompat parti, control PRU.

URA ni senjata politik → selagi projek jalan, selagi itu mesin parti dia hidup.

Kalau ada rakyat bising, dia boleh spin: “ini untuk pembangunan, untuk generasi muda.” Padahal generasi muda cuma jadi hamba sewa.

*5) Agenda Zionis-Komunis*

Dia suka sebab Islam makin lemah.

Dia suka sebab rakyat jadi “tanpa harta” → semua bergantung pada kerajaan.

Dia suka sebab dia dapat kuasa + duit. Win-win untuk dia dan funder, rakyat boleh mampus.

[ Strategi mereka untuk “cover line” & jual URA kat rakyat*

*(Supaya orang nampak mereka wira, bukan perompak)*

*1) Main ayat manis*

Mereka cakap: “Ini untuk masa depan bandar kita. Kalau kita tak ubah, kawasan ni akan jadi mundur. Kita mahu transformasi bandar jadi moden, hijau, mampan.”

Hakikatnya → mereka dah set dengan developer nak naikkan condo mewah & mall.

*2) Propaganda media*

Mereka upah media arus perdana & influencers.

Naratif: “URA bantu rakyat, URA lawan rumah usang, URA tingkatkan nilai tanah.”

Kalau ada bantahan → mereka label: “ini suara minoriti yang anti-pembangunan.”

*3) Guna istilah “world class”*

Mereka bandingkan dengan Singapura, Jepun, Korea.

Cakap: “Nak maju macam mereka, kena sanggup berkorban sedikit.”

Padahal rakyat marhaen yang dikorbankan, bukan saya.

*4) Bagi gula-gula (sweetener)*

Janji rumah ganti yang kononnya lebih selesa.

Tapi tak cakap detail → rumah ganti mungkin jauh (pinggir bandar, jauh tempat kerja), atau kos tambahan tersembunyi.

*5) Serang pembangkang / NGO*

Kalau ada orang lawan, mereka kata mereka ni “anti-progress, penghalang pembangunan negara, talian hayat parti lawan.”

Mereka tuduh mereka cuba jatuhkan kerajaan, bukan jaga rakyat.

*6) Guna agama & moral*

Mereka selit ayat: “Islam suruh kita majukan bumi, jangan biar terbengkalai. Pembangunan ini amanah untuk anak cucu kita.”

Padahal amanah yang sebenar mereka jual pada developer & funder.

*7) Divide rakyat*

Mereka create naratif:

Orang muda = sokong URA sebab “moden, lifestyle, peluang kerja.”

Orang tua/bantah = kolot, takut perubahan.

Bila rakyat bergaduh sesama sendiri, mereka senang sapu projek.

* Kenapa semua ni penting untuk mereka?

Dengan URA, mereka secure fund election dari developer & funder asing.

Mereka boleh “buat duit politik” tanpa perlu harapkan derma ikhlas rakyat.

Bila rakyat bising, mereka ada media + influencer + naratif agama/kemajuan untuk redamkan.

* Ringkasnya:*

URA ni mereka boleh jual sebagai projek masa depan rakyat, walaupun sebenarnya ia projek masa depan akaun bank & kerusi politik mereka.

[: *Apa yang jadi kalau URA diluluskan?*

*1) Tanah jadi "goldmine"*

Bila hanya 75–80% persetujuan diperlukan, mereka boleh "paksa halus" 20–25% minoriti keluar.

Maksudnya mereka boleh ambil kawasan Melayu/strata lama (yang murah) dan tukar jadi projek mewah (condo, mall, hotel).

Value tanah naik berlipat kali ganda → mereka dapat kickback dari developer.

*2) Projek Billion-Billion*

Developer besar akan masuk. Diorang sanggup hulur fund politik, under-table commission, projek JV.

Contoh: Mereka bagi laluan RUU, developer sponsor kempen pilihan raya mereka dengan dana hitam.

*3) Cuci duit politik (political funding)*

Mereka boleh "justify" semua duit masuk sebagai donation untuk pembangunan negara.

Hakikatnya → funder luar (mungkin ada funder asing/komunis/kapitalis besar) akan sokong mereka.

Mereka boleh terus jadi “relevant” dalam politik sebab ada modal nak tabur masa pilihan raya.

*4) Kawal undi bandar*

Bila kawasan lama (kampung, flat kos rendah, tanah reserve) "dibersihkan", rakyat marhaen terpinggir keluar dari bandar.

Tinggal orang kaya/kelas menengah je.

Orang kaya biasanya tak kisah sangat isu rakyat → jadi senang nak control undi dengan naratif pembangunan.

*5) Development King” image*

Mereka jual cerita “mereka bawa pembangunan” walaupun sebenarnya rakyat miskin yang terhimpit.

Media arus perdana (yang dah mereka control melalui funder) akan sokong naratif mereka.

*6) Rampas hak rakyat*

Komunis biasanya suka kawalan aset + centralized power.

Dengan URA, mereka boleh rampas hak milik rakyat secara “halal undang-undang” → sama macam confiscation dalam komunisme.

Tapi mereka balut dengan perkataan manis: urban renewal, pembangunan mampan, green city.

Siapa funder di belakang mereka?

Big developers / GLC kroni → sebab mereka yang akan sapu tanah murah, jual semula juta-juta.

Foreign investors (China, Singapore, Middle East) → mereka suka beli tanah prime area, jadi mereka bagi jalan.

Political funders → tauke judi, tauke arak, tauke korporat, semua ni perlukan payung politik.

URA = lesen besar untuk rompak hak rakyat secara sah.

Mereka dapat duit, kuasa, imej baik.

Rakyat bawahan? 

Terpinggir, terhimpit, hilang rumah.

Tapi selagi media under control + mereka ada sponsor, rakyat hanya boleh marah kat Facebook.

[ Kesan Undian Akibat URA*

1) Rakyat marah, tapi terperangkap – bila harga rumah makin gila, marah kerajaan → tapi kerajaan akan cover dengan janji rumah mampu milik (yang tak pernah siap).

2) Manipulasi undi melalui duit projek – duit URA jadi sumber dana pilihan raya, jadi politician ada modal untuk “beli undi halus”.

3) Blok Undi Baru – bila expat dapat lebih banyak hak & ruang di Malaysia (rumah, PR, bisnes), kemungkinan besar akan ada suara cadangan bagi hak mengundi. Bila itu berlaku, undi rakyat tempatan makin kecil nilainya.

4) Parti tertentu makin kebal – sebab mereka jadi jambatan antara funder asing & rakyat → mereka ada duit, media, & undi baru.

* Ringkasnya: URA ni bukan sekadar pasal pembangunan, tapi cara licik nak create permanent political power untuk generasi politician kotor akan datang — dengan modal duit luar & tanah rakyat sendiri.*

[Yang paling banyak untung bila URA lulus:*

*1) Politicians kotor & kroni mereka*

Sebab mereka dapat “control” semua projek pembangunan & pembahagian tanah.

Setiap projek → ada kickback, komisen, kontrak → masuk poket peribadi & parti politik.

Lagi lama projek berjalan, lagi lama mereka boleh hidup mewah walaupun rakyat sengsara.

*2) Big Developers / Pemaju Besar*

Sebab diorang dapat tanah murah (walaupun dulu tanah tu milik rakyat, masjid, sekolah kecil).

Lepas tu jual balik / bina rumah mewah → untung berganda.

Sasarannya bukan rakyat biasa tapi expat & warga asing kaya → sewa & harga rumah naik gila.

*3) Foreign Funders / Zionist-Komunis / Kapitalis luar*

Diorang happy sebab dapat pijak masuk dalam pasaran Malaysia dengan “lesen halal” dari kerajaan.

Control ekonomi, especially sektor perumahan & tanah → cara paling cepat nak lemahkan rakyat & Islam.

Funder ni support politician dengan duit kempen → politician jadi boneka mereka.

Middlemen / Proxy Companies

Semua syarikat proksi yang ditubuhkan khas oleh politician atau kroni akan jadi orang tengah.

Duit project → lalu kat diorang dulu → duit gelap senang basuh (money laundering).

* Siapa paling rugi?*

1) Rakyat biasa (Gen Z, Gen Alpha) → tak mampu beli rumah, terpaksa sewa seumur hidup.

2) Institusi Islam (wakaf, madrasah, masjid kecil) → berisiko terpinggir atas nama “renewal”.

3) Anak cucu → hidup tanpa “tanah sendiri”, jadi macam pekerja asing di tanah air sendiri.

URA -

Ya, bentuk reformasi tanah bandar sering menggantikan golongan berpendapatan rendah, terutamanya dalam kes pembesaran bandar atau projek pembangunan semula pesat yang melibatkan pemindahan paksa, pampasan tidak adil dan penukaran penempatan tidak formal sedia ada. Projek-projek ini sering menolak penduduk yang terdedah keluar dari kawasan bandar tengah, memaksa mereka untuk berpindah ke kawasan pinggir bandar atau pinggir tanpa infrastruktur atau perkhidmatan yang mencukupi, memburukkan lagi ketidaksamaan yang sedia ada.

Sebab Perpindahan

Penempatan Semula Paksa dan Pembangunan Semula:

Peluasan bandar dan penjanaan semula kawasan bandar lama sering membawa kepada perpindahan penduduk berpendapatan rendah dari rumah dan komuniti mereka, seperti yang dilihat dalam pembandaran pesat China.

Pasukan Pasaran dan Campur Tangan Kerajaan:

Mekanisme dwi-landasan yang didorong oleh kuasa pasaran dan kuasa kerajaan boleh mengukuhkan perpindahan kumpulan yang terdedah, membawa kepada penumpuan mereka di kawasan yang kurang diingini jauh dari pusat bandar.

Kekurangan Rumah dan Tanah Mampu Milik:

Cabaran utama dalam perumahan golongan miskin bandar adalah kekurangan tanah yang sesuai pada jarak yang munasabah dari tempat kerja dan projek perumahan mampu milik.

Pasaran Perumahan Tidak Formal:

Pasaran perumahan tidak formal sedia ada, terutamanya di penempatan setinggan, boleh mewujudkan konflik kepentingan yang menghalang pembangunan semula dan membawa kepada perpindahan penduduk.

Akibat Perpindahan

Peningkatan Konflik Sosial:

Penempatan semula secara paksa boleh membawa kepada konflik sosial yang teruk dan bantahan daripada penduduk yang terjejas, selalunya disebabkan oleh pampasan yang tidak adil atau kekurangan perundingan yang sewajarnya, menurut ResearchGate.

Pinggiran bandar orang Miskin:

Penempatan semula individu dan kumpulan berpendapatan rendah ke kawasan pinggir bandar hasil daripada projek penjanaan semula bandar, yang dikenali sebagai suburbanisasi, adalah hasil biasa.

Perumahan yang Tidak Saksama dan Ketaksamaan Bandar:

Kekurangan tanah bandar yang sesuai dan mampu milik untuk golongan miskin dan perpindahan dari kawasan tengah boleh memburukkan lagi ketidaksamaan bandar.

Strategi Mitigasi

Program Pengezonan dan Perumahan Inklusif:

Melaksanakan program zon inklusif dan perumahan boleh membantu menggabungkan golongan miskin bandar ke dalam pembangunan bandar yang dirancang dengan menangani kegagalan pasaran.

Perancangan Berasaskan Komuniti:

Melibatkan komuniti yang terjejas dan menggabungkan keutamaan mereka dalam dasar perancangan spatial adalah penting untuk menyelesaikan konflik dan memudahkan pembangunan semula bandar yang inklusif.

Dasar Tanah dan Perumahan yang Diperbaiki:

Perancang bandar dan penggubal dasar boleh menggalakkan kemasukan golongan miskin bandar dengan mewujudkan dasar yang memastikan akses kepada tanah yang mampu dimiliki dan diservis dalam jarak perjalanan yang berpatutan.

-------------

Walaupun kewujudan satu "akta reformasi bandar" yang boleh digunakan secara universal yang menggantikan kumpulan berpendapatan rendah tidak diiktiraf, anjakan tersebut merupakan kesan sampingan yang didokumentasikan dengan baik dan kerap daripada dasar pembaharuan bandar di bandar-bandar di seluruh dunia. Pengkritik kerap menuduh dasar ini menyebabkan gentrifikasi, di mana pembangunan semula meningkatkan nilai hartanah dan kos sara hidup, memaksa penduduk asal berpindah.

Faktor dalam pembaharuan bandar yang menyumbang kepada anjakan

Beberapa faktor biasa dalam dasar dan projek pembaharuan bandar dikritik kerana menyebabkan perpindahan masyarakat berpendapatan rendah:

Mengurangkan ambang persetujuan: Di sesetengah negara, seperti Malaysia, Akta Pembaharuan Bandar yang dicadangkan telah mencetuskan kontroversi kerana menurunkan kebenaran yang diperlukan daripada pemilik hartanah untuk pembangunan semula. Dengan membenarkan majoriti mengatasi minoriti yang tidak bersetuju, dasar sedemikian boleh memaksa penduduk yang tidak mahu menjual harta mereka.

Pengambilan tanah dan pampasan: Pengkritik berpendapat bahawa pampasan untuk tanah dalam pembangunan semula selalunya diserahkan kepada penilai yang dilantik oleh kerajaan dan mungkin tidak mencerminkan kadar pasaran, menyebabkan pemilik hartanah berpendapatan rendah mempunyai kuasa tawar-menawar yang kecil. Keadaan ini boleh mengakibatkan pengambilan tanah yang tidak adil dan pengusiran paksa.

Projek didorong oleh pemaju: Apabila pembangunan semula didorong oleh pemaju swasta dan bukannya agensi awam, ia boleh mengutamakan keuntungan berbanding keperluan komuniti. Ini boleh membawa kepada perobohan rumah mampu milik dan digantikan dengan unit mewah, memenuhi keperluan penduduk yang lebih kaya dan mempercepatkan gentrifikasi.

Mengabaikan konteks sosial dan sejarah: Dasar yang tertumpu terutamanya pada umur atau keadaan bangunan gagal mengambil kira struktur sosial, etnik dan budaya masyarakat. Pendekatan ini boleh memadamkan warisan kejiranan dan menggantikan populasi berakar sejarah.

Akibat kepada penduduk berpendapatan rendah

Apabila dasar pembaharuan bandar membawa kepada perpindahan, kumpulan berpendapatan rendah sering menghadapi akibat negatif yang teruk:

Kesusahan ekonomi: Dipaksa keluar dari rumah mereka, keluarga berpendapatan rendah sering ditolak ke kawasan kejiranan berpendapatan rendah dan kurang sumber. Ini boleh memburukkan keadaan kewangan mereka dan menghalang mobiliti ekonomi mereka.

Gangguan komuniti: Penempatan semula secara paksa boleh mengganggu rangkaian sosial yang mantap dan perpaduan komuniti, kerana penduduk kehilangan jiran dan sistem sokongan mereka yang telah lama.

Kepekatan kemiskinan: Perpindahan penduduk berpendapatan rendah dari pusat bandar yang digiatkan semula boleh membawa kepada peningkatan penumpuan kemiskinan di lokasi baharu, apabila orang yang dipindahkan berpindah ke kawasan kejiranan miskin yang lain.

Hakisan budaya: Projek pembaharuan bandar yang tidak mengutamakan pemeliharaan budaya boleh menyebabkan kehilangan watak dan identiti unik kejiranan, yang sering dikaitkan dengan penduduk jangka panjangnya.

Mengurangkan anjakan dalam pembaharuan bandar

Sesetengah perancang bandar dan penggubal dasar menyokong strategi untuk menjadikan pembangunan semula lebih saksama dan mencegah perpindahan:

Perancangan berfokuskan komuniti: Libatkan penduduk dan perniagaan tempatan dalam proses perancangan untuk memastikan perspektif yang pelbagai dipertimbangkan.

Utamakan rumah mampu milik: Peruntukkan sumber untuk rumah mampu milik untuk mengelakkan perpindahan dan menggalakkan kesaksamaan sosial.

Strategi pembaharuan di tapak: Daripada memindahkan penduduk, laksanakan strategi untuk menggiatkan semula dan menambah baik penempatan berpendapatan rendah di tempat.

Pembangunan pendapatan campuran: Mengintegrasikan jenis perumahan yang berbeza, termasuk unit mampu milik, ke dalam projek pembangunan semula untuk menggalakkan kepelbagaian sosial.

Mengukuhkan perlindungan undang-undang: Wujudkan perlindungan undang-undang yang lebih kukuh untuk penyewa dan pemilik rumah untuk memastikan pampasan yang adil dan proses yang wajar dalam kes pembangunan semula.

URA 2

 Challenging Heritage in Post-Nation Britain

This edited collection re-examines the concept of heritage in a multicultural Britain, inspired by Stuart Hall's foundational work.

• The book critiques elitist notions of heritage in Britain.
• It addresses the impact of populist discourses, such as Brexit and culture wars, on heritage narratives.
• The authors, predominantly Black Britons, respond to systemic racism and advocate for inclusive heritage practices.
• The volume is aimed at academics, culture sector practitioners, and community members, particularly those identifying as Black.

Stuart Hall's Influence on Heritage Discourse

Stuart Hall's work serves as a catalyst for rethinking heritage as a dynamic and inclusive concept.

• Hall's 1999 speech "Whose Heritage?" challenged Eurocentric views of British heritage.
• He emphasized the importance of recognizing diasporic traditions and creativity in heritage narratives.
• Hall argued for a more culturally diverse and socially just society, holding institutions accountable for representation.
• His critique remains relevant, as many issues identified over 20 years ago persist today.

The Role of Activism in Heritage

Activism plays a crucial role in addressing inequalities within the heritage sector.

• The Black Lives Matter movement has intensified discussions around heritage and representation.
• Activists and scholars are working to confront structural inequalities in UK public heritage bodies.
• The book highlights ongoing struggles and efforts to reshape heritage narratives to be more inclusive.
• It emphasizes the need for accountability and responsiveness to Black communities' needs in heritage practices.

Definitions and Language in Heritage Context

The collection navigates complex definitions of race and identity within the context of heritage.

• The term "Black" is capitalized to denote racial identity, while "white" remains lowercase.
• The authors grapple with the implications of using umbrella terms like "political Blackness."
• There is an ongoing search for language that accurately represents diverse experiences without erasure.
• The editors advocate for allowing individuals to define their identities and remain open to evolving language.

Structure and Themes of the Book

The book is organized into four thematic parts, each addressing different aspects of heritage.

• Part I features Hall's original essay and its impact on heritage discourse.
• Part II focuses on historical production and the institutional challenges in representing diverse narratives.
• Part III explores Black representation in arts and culture, emphasizing creative practices.
• Part IV presents final provocations and reflections on the future of heritage in a post-nation context.

BBC's Play for Today and Multiculturalism

The chapter discusses the BBC's Play for Today series and its role in reflecting multicultural Britain.

• The series aired from 1970 to 1984 and focused on new works addressing social issues.
• Barrie Keeffe's plays, "Waterloo Sunset" (1979) and "King" (1984), are highlighted as early reflections of multiculturalism.
• Despite the lack of Black creatives in production roles, these works paved the way for contemporary artists like Michaela Coel and Steve McQueen.

Media Representation and Power Dynamics

Tina Gharavi examines who controls cultural representations in British film and documentary.

• The chapter titled "Narrative Cannibals" interrogates power relations in cultural productions, especially in ethnography.
• Gharavi discusses her documentaries, "Mother/Country" (2003) and "Tribalism Is Killing Us" (2019), as examples of new narrative strategies.
• The chapter emphasizes the democratization of media and the emergence of immigrant narratives in mainstream discourse.

Teaching the Transatlantic Trade in Enslaved Africans

Beverley Prevatt Goldstein reflects on the education of the transatlantic trade in enslaved Africans in UK schools.

• The chapter challenges assumptions about the inclusion of minority heritages in national narratives.
• It focuses on the Caribbean diaspora's experience and the complexities of heritage portrayal.
• Goldstein argues for a nuanced understanding of heritage's impact on marginalized communities globally.

Re-imagining Heritage in the UK

Etienne Joseph questions the differences between preservation and the production of new cultural works.

• The chapter "Brand New Second Hand" critiques materialist approaches to heritage.
• Joseph invokes Stuart Hall's concept of cultural repertoire to advocate for living engagements with the past.
• The chapter encourages moving beyond established heritage paradigms through African/Diasporic cultural frameworks.

Structural Changes for a Post-nation

R.M. Lewis discusses the need for structural changes in heritage narratives to align with Hall's vision of a post-nation.

• The chapter "Crisis of Authority" calls for personal and institutional actions to decolonize heritage practices.
• Lewis shares her experiences in community development and the importance of intersectional perspectives.
• The chapter emphasizes the role of tools like the UN's CEDAW feedback model in enacting change.

The Power of Creative Representation

Degna Stone explores the strength of creative works in expressing heritage and identity.

• The chapter "The Power to Represent" connects poetry and heritage, reflecting on the intersectionality of cultural identity and race.
• Stone argues against the artificial segregation of cultural identities, advocating for unity among working-class groups.
• The chapter features contributions from four poets responding to themes in Hall's work, emphasizing the importance of diverse voices in heritage narratives.

Continuing the Conversation on Heritage

The volume concludes by acknowledging the ongoing challenges in representing diverse heritages.

• It highlights the need for further discussions on normative ideas of heritage in the UK and globally.
• The text encourages readers to engage with the question of "Whose Heritage?" to understand power relations in heritage narratives.
• The authors hope to stimulate important conversations about the complexities of heritage and identity.

Historical Context of Racial Inequality in UK

The text discusses the historical and ongoing racial inequalities faced by Black communities in the UK, particularly in the cultural heritage sector.

• Increased visibility of Black communities in the UK during the 1950s highlighted the dependency of British identity on marginalization.
• The working class often defined itself by marginalizing its own members of color.
• Caribbean immigrants faced both racial and class discrimination, leading to a unique cultural expression that challenged existing norms.
• Stuart Hall's work emphasized the need for cultural spaces that reflect Black British experiences and histories.

Impact of the 'Whose Heritage?' Conference

The 'Whose Heritage?' conference aimed to address racial inequalities in the cultural heritage sector and promote inclusivity.

• Stuart Hall's keynote emphasized the need to integrate marginalized voices into the national narrative.
• He identified the need for resource redirection and tackling institutional resistance to achieve meaningful change.
• The conference highlighted the importance of capturing migrant experiences to enrich cultural narratives.

Progress and Challenges from 1999 to 2009

The decade following the conference saw limited progress in addressing racial inequalities in the cultural heritage sector.

• Initiatives included exhibitions and funding for Black community projects, but many were unsustainable.
• Only £76 million of Heritage Lottery funding was allocated to Black projects out of over £4 billion.
• The departure of Black staff from cultural institutions due to restructuring and institutional racism was noted.
• Key barriers included lack of leadership, accountability, and diversity in governance.

Developments in the Cultural Heritage Sector (2009-2019)

The second decade saw a mix of superficial changes and ongoing challenges in racial equality within cultural institutions.

• Events like Brexit and the Black Lives Matter movement brought racial inequalities to the forefront.
• Interviews with cultural sector employees revealed a consensus that progress was modest and uncoordinated.
• Positive developments included the appointment of Black senior staff and the establishment of networks like Museum Detox.
• However, many initiatives were criticized as lacking depth and failing to create lasting change.

Barriers to Racial Equality in Cultural Institutions

Institutional racism and systemic barriers continue to hinder progress in achieving racial equality in the cultural heritage sector.

• Black respondents identified institutional racism as a major barrier, particularly in governance and personnel policies.
• Boards were often unrepresentative, lacking diversity and understanding of the communities they serve.
• Poor human resource practices and a lack of anti-racist policies contributed to ongoing discrimination.
• The workplace culture was described as toxic, with instances of both overt and subtle racism.

Future Aspirations for Racial Equality

Participants expressed a mix of cautious optimism and radical aspirations for future changes in the cultural heritage sector.

• The Black Lives Matter movement was seen as a catalyst for change, prompting calls for more proactive measures.
• White participants suggested reformist approaches, while Black participants advocated for radical structural changes.
• There was concern that momentum from recent protests might wane without sustained action and commitment.
• The need for accountability and genuine engagement with Black communities was emphasized for future progress.

Cultural Heritage Sector and Racial Inequality

The cultural heritage sector in the UK has made some progress in addressing racial inequalities, but significant challenges and institutional racism persist.

• Diversity initiatives have been implemented over the last decade to address racial inequalities.
• There has been an increase in Black appointments at senior levels and engagement in programming.
• Both Black and white respondents feel that progress is insufficient to eliminate institutional racism.
• Concerns from previous reports (2003-2009) regarding racial inequities remain relevant today.
• Initiatives are often not integrated into long-term strategies and lack adequate funding.
• Black employees are often brought in at the last stage of projects, leading to a disconnect in understanding cultural diversity.
• Investment in training programs is high, but funds could be better allocated to create jobs for Black staff.
• The sector's progress over 20 years is not commensurate with the ongoing racial inequities faced by Black communities.

Need for Systemic Change in Heritage

An abolitionist approach is necessary to dismantle existing structures and create a new anti-racist model in the cultural heritage sector.

• Systemic reformist approaches have not been effective in addressing racial inequalities for three decades.
• An abolitionist approach involves deconstructing existing narratives and processes to allow for new, accurate histories.
• The demand for this approach has been longstanding and was notably promoted during the 2007 Bicentenary of the Abolition of the Slave Trade Act.
• Cultural agencies must engage in genuine partnerships with Black communities for impactful change.
• Transparent accountability and regular reporting to governmental bodies are essential for progress.
• New leaders with anti-racist competencies are critical to combat complacency in the sector.

Historical Context of British Heritage

British heritage has been shaped by internal tensions and the legacy of imperialism, complicating the narrative of a unified national identity.

• The conflation of British and English identities has historical roots in the colonization of Britain and the British Empire.
• The notion of a culturally homogeneous Britain is a recent development that overlooks internal divisions.
• The celebration of the British Empire often ignores its violent and exploitative history.
• The 1990s saw a rise in English nationalism, culminating in events like Brexit.
• Hall's work emphasizes that national identity is an ongoing project, constantly under construction.

The Impact of Imperialism on Heritage Objects

The status and interpretation of heritage objects in museums are deeply intertwined with colonial histories and practices of looting.

• Objects in museum collections often represent imperial hoarding rather than legitimate collecting.
• The Benin Bronzes serve as a prominent example of objects acquired through colonial violence and looting.
• Recent movements for restitution highlight the need to address the historical injustices associated with these objects.
• Museums often fail to provide adequate context for the violent histories behind their collections, leading to epistemic violence.
• The interpretation of objects can perpetuate disinheritance and silence regarding their origins and significance.

Contemporary Art and Heritage Reimagining

Contemporary art can play a crucial role in addressing colonial legacies and redefining heritage practices.

• Hall advocates for a contemporary art that challenges traditional narratives and engages with the colonial past.
• The focus should shift from preserving historical objects to creating new works that reflect diverse experiences.
• Artists like Kara Walker exemplify how contemporary practices can interrogate and reinterpret heritage.
• The need for adaptability in heritage practices is essential to reflect the complexities of modern society.

Kara Walker's Artistic Exploration of Colonialism

Kara Walker's work addresses themes of race, gender, and colonial violence through ephemeral installations and sculptures.

• Walker is known for her exploration of race, gender, sexuality, and identity since the mid-1990s.
• Her practice critiques the preservation of art objects and the historical narratives surrounding colonial violence.
• Walker's notable work, "Fons Americanus," was created for the Turbine Hall at Tate Modern in 2019.
• The title "Fons Americanus" plays on the Latin word for fountain and references the cultural group Fon from Benin, linking to the Benin Bronzes.
• The installation critiques the imperialist narratives of monuments like the Victoria Memorial in London.

Fons Americanus: A Critical Installation

"Fons Americanus" serves as a commentary on the historical trauma of colonialism and the complexities of heritage.

• The installation is a 13-meter-tall working fountain made from cork, metal, and Jesmonite.
• It symbolizes life and purification but also references violence, death, and resistance against oppression.
• Key figures in the sculpture include The Captain, representing Black resistance leaders, and a Black Venus figure.
• The fountain evokes the Middle Passage and the history of slavery, connecting to artworks like J.M.W. Turner’s "Slave Ship."
• Walker's work critiques the limitations of traditional heritage objects and the need for new interpretations of history.

Black Lives Matter and Heritage Politics

The timing of "Fons Americanus" coincided with significant global discussions on race and heritage, particularly during the Black Lives Matter movement.

• The installation's relevance intensified following the murder of George Floyd and subsequent protests against racial injustice.
• Walker's work responds to the legacy of Queen Victoria and the British Empire's role in the Transatlantic Slave Trade.
• The exhibition sparked debates about the future of monuments and the representation of colonial histories in public spaces.
• Curators emphasized the importance of addressing the historical narratives surrounding imperialist statues.

Transience and Ephemerality in Art

Walker’s use of ephemeral materials in her sculptures critiques the traditional notions of heritage and preservation.

• Walker's large-scale sculptures, like "Fons Americanus," are made from non-permanent materials and have been destroyed after the exhibition.
• The impermanence of her work challenges the reliability of historical objects as truths.
• Walker's art emphasizes the need to reconsider what is preserved in museums and the narratives that accompany these objects.
• The dissolution of her sculptures serves as a reminder of the fragility of history and the importance of oral traditions.

Historical Methods and Heritage Dynamics

The chapter discusses how historical methodologies influence the representation of marginalized voices in heritage.

• It critiques the power dynamics in history-writing and how they affect societal perceptions of belonging.
• The author examines the valorization of certain histories over others, particularly regarding migration and women's roles.

URA 3

Faktor dalam pembaharuan bandar yang menyumbang kepada anjakan ketidakadilan dan penyahan struktur Masyarakat Madani itu sendiri.
Beberapa faktor biasa dalam dasar dan projek pembaharuan bandar dikritik kerana menyebabkan perpindahan masyarakat berpendapatan rendah:
Mengurangkan ambang persetujuan: Di sesetengah negara, seperti Malaysia, Akta Pembaharuan Bandar yang dicadangkan telah mencetuskan kontroversi kerana menurunkan kebenaran yang diperlukan daripada pemilik hartanah untuk pembangunan semula. Dengan membenarkan majoriti mengatasi minoriti yang tidak bersetuju, dasar sedemikian boleh memaksa penduduk yang tidak mahu menjual harta mereka. Malah adanya elemen paksaan olih yang berkuasa untuk memberikan hak pegambilan alih hartanah pada peratusan yang setuju yang majoriti. Hak minoriti yang tidak bersetuju dipaksa akur. Ini bukan amalan demokrasi yang benar, lebih kepada alaman sosialist dan komunis. Inilah yang berlaku kepada perumahan lama Kg Sg Baru, Kuala Lumpur. Bila sahaja tahap persetujuan memcapai 70% pemaju pun tanpa segan silu terus menceroboh hak -hak yang tidak bersetuju.
Pengambilan tanah dan pampasan: Umumnya berpendapat bahawa pampasan untuk tanah dalam pembangunan semula selalunya diserahkan kepada penilai yang dilantik oleh kerajaan dan mungkin tidak mencerminkan kadar pasaran, menyebabkan pemilik hartanah berpendapatan rendah mempunyai kuasa tawar-menawar yang kecil. Keadaan ini boleh mengakibatkan pengambilan tanah yang tidak adil dan pengusiran paksa.
Projek didorong oleh pemaju: Apabila pembangunan semula didorong oleh pemaju swasta dan bukannya agensi awam, ia boleh mengutamakan keuntungan berbanding keperluan komuniti. Ini boleh membawa kepada perobohan rumah mampu milik dan digantikan dengan unit mewah, memenuhi keperluan penduduk yang lebih kaya dan mempercepatkan gentrifikasi atau proses di mana penduduk kawasan bandar yang miskin diganti oleh orang yang lebih kaya yang berpindah, menambah baik perumahan, dan menarik perniagaan baharu, sering menggantikan penduduk semasa dalam proses itu. Mengabaikan konteks sosial dan sejarah: Dasar yang tertumpu terutamanya pada umur atau keadaan bangunan gagal mengambil kira struktur sosial, etnik dan budaya masyarakat. Pendekatan ini boleh memadamkan warisan kejiranan dan menggantikan populasi berakar sejarah.
Akibat kepada penduduk berpendapatan rendah
Apabila dasar pembaharuan bandar membawa kepada perpindahan, kumpulan berpendapatan rendah sering menghadapi akibat negatif yang teruk:
Kesusahan ekonomi: Dipaksa keluar dari rumah mereka, keluarga berpendapatan rendah sering ditolak ke kawasan kejiranan berpendapatan rendah dan kurang sumber. Ini boleh memburukkan keadaan kewangan mereka dan menghalang mobiliti ekonomi mereka.
Gangguan komuniti: Penempatan semula secara paksa boleh mengganggu rangkaian sosial yang mantap dan perpaduan komuniti, kerana penduduk kehilangan jiran dan sistem sokongan mereka yang telah lama.
Kepadatan kemiskinan: Perpindahan penduduk berpendapatan rendah dari pusat bandar yang digiatkan semula boleh membawa kepada peningkatan penumpuan kemiskinan di lokasi baharu, apabila orang yang dipindahkan berpindah ke kawasan kejiranan miskin yang lain.
Hakisan budaya: Projek pembaharuan bandar yang tidak mengutamakan pemeliharaan budaya boleh menyebabkan kehilangan watak dan identiti unik kejiranan, yang sering dikaitkan dengan penduduk jangka panjangnya.
Mengurangkan anjakan dalam pembaharuan bandar
Sesetengah perancang bandar dan penggubal dasar menyokong strategi untuk menjadikan pembangunan semula lebih saksama dan mencegah perpindahan:
Perancangan berfokuskan komuniti: Libatkan penduduk dan perniagaan tempatan dalam proses perancangan untuk memastikan perspektif yang pelbagai dipertimbangkan.
Utamakan rumah mampu milik: Peruntukkan sumber untuk rumah mampu milik untuk mengelakkan perpindahan dan menggalakkan kesaksamaan sosial.
Strategi pembaharuan di tapak: Daripada memindahkan penduduk, laksanakan strategi untuk menggiatkan semula dan menambah baik penempatan berpendapatan rendah di tempat.
Pembangunan pendapatan campuran: Mengintegrasikan jenis perumahan yang berbeza, termasuk unit mampu milik, ke dalam projek pembangunan semula untuk menggalakkan kepelbagaian sosial.
Mengukuhkan perlindungan undang-undang: Wujudkan perlindungan undang-undang yang lebih kukuh untuk penyewa dan pemilik rumah untuk memastikan pampasan yang adil dan proses yang wajar dalam kes pembangunan semula.