URA -

Ya, bentuk reformasi tanah bandar sering menggantikan golongan berpendapatan rendah, terutamanya dalam kes pembesaran bandar atau projek pembangunan semula pesat yang melibatkan pemindahan paksa, pampasan tidak adil dan penukaran penempatan tidak formal sedia ada. Projek-projek ini sering menolak penduduk yang terdedah keluar dari kawasan bandar tengah, memaksa mereka untuk berpindah ke kawasan pinggir bandar atau pinggir tanpa infrastruktur atau perkhidmatan yang mencukupi, memburukkan lagi ketidaksamaan yang sedia ada.

Sebab Perpindahan

Penempatan Semula Paksa dan Pembangunan Semula:

Peluasan bandar dan penjanaan semula kawasan bandar lama sering membawa kepada perpindahan penduduk berpendapatan rendah dari rumah dan komuniti mereka, seperti yang dilihat dalam pembandaran pesat China.

Pasukan Pasaran dan Campur Tangan Kerajaan:

Mekanisme dwi-landasan yang didorong oleh kuasa pasaran dan kuasa kerajaan boleh mengukuhkan perpindahan kumpulan yang terdedah, membawa kepada penumpuan mereka di kawasan yang kurang diingini jauh dari pusat bandar.

Kekurangan Rumah dan Tanah Mampu Milik:

Cabaran utama dalam perumahan golongan miskin bandar adalah kekurangan tanah yang sesuai pada jarak yang munasabah dari tempat kerja dan projek perumahan mampu milik.

Pasaran Perumahan Tidak Formal:

Pasaran perumahan tidak formal sedia ada, terutamanya di penempatan setinggan, boleh mewujudkan konflik kepentingan yang menghalang pembangunan semula dan membawa kepada perpindahan penduduk.

Akibat Perpindahan

Peningkatan Konflik Sosial:

Penempatan semula secara paksa boleh membawa kepada konflik sosial yang teruk dan bantahan daripada penduduk yang terjejas, selalunya disebabkan oleh pampasan yang tidak adil atau kekurangan perundingan yang sewajarnya, menurut ResearchGate.

Pinggiran bandar orang Miskin:

Penempatan semula individu dan kumpulan berpendapatan rendah ke kawasan pinggir bandar hasil daripada projek penjanaan semula bandar, yang dikenali sebagai suburbanisasi, adalah hasil biasa.

Perumahan yang Tidak Saksama dan Ketaksamaan Bandar:

Kekurangan tanah bandar yang sesuai dan mampu milik untuk golongan miskin dan perpindahan dari kawasan tengah boleh memburukkan lagi ketidaksamaan bandar.

Strategi Mitigasi

Program Pengezonan dan Perumahan Inklusif:

Melaksanakan program zon inklusif dan perumahan boleh membantu menggabungkan golongan miskin bandar ke dalam pembangunan bandar yang dirancang dengan menangani kegagalan pasaran.

Perancangan Berasaskan Komuniti:

Melibatkan komuniti yang terjejas dan menggabungkan keutamaan mereka dalam dasar perancangan spatial adalah penting untuk menyelesaikan konflik dan memudahkan pembangunan semula bandar yang inklusif.

Dasar Tanah dan Perumahan yang Diperbaiki:

Perancang bandar dan penggubal dasar boleh menggalakkan kemasukan golongan miskin bandar dengan mewujudkan dasar yang memastikan akses kepada tanah yang mampu dimiliki dan diservis dalam jarak perjalanan yang berpatutan.

-------------

Walaupun kewujudan satu "akta reformasi bandar" yang boleh digunakan secara universal yang menggantikan kumpulan berpendapatan rendah tidak diiktiraf, anjakan tersebut merupakan kesan sampingan yang didokumentasikan dengan baik dan kerap daripada dasar pembaharuan bandar di bandar-bandar di seluruh dunia. Pengkritik kerap menuduh dasar ini menyebabkan gentrifikasi, di mana pembangunan semula meningkatkan nilai hartanah dan kos sara hidup, memaksa penduduk asal berpindah.

Faktor dalam pembaharuan bandar yang menyumbang kepada anjakan

Beberapa faktor biasa dalam dasar dan projek pembaharuan bandar dikritik kerana menyebabkan perpindahan masyarakat berpendapatan rendah:

Mengurangkan ambang persetujuan: Di sesetengah negara, seperti Malaysia, Akta Pembaharuan Bandar yang dicadangkan telah mencetuskan kontroversi kerana menurunkan kebenaran yang diperlukan daripada pemilik hartanah untuk pembangunan semula. Dengan membenarkan majoriti mengatasi minoriti yang tidak bersetuju, dasar sedemikian boleh memaksa penduduk yang tidak mahu menjual harta mereka.

Pengambilan tanah dan pampasan: Pengkritik berpendapat bahawa pampasan untuk tanah dalam pembangunan semula selalunya diserahkan kepada penilai yang dilantik oleh kerajaan dan mungkin tidak mencerminkan kadar pasaran, menyebabkan pemilik hartanah berpendapatan rendah mempunyai kuasa tawar-menawar yang kecil. Keadaan ini boleh mengakibatkan pengambilan tanah yang tidak adil dan pengusiran paksa.

Projek didorong oleh pemaju: Apabila pembangunan semula didorong oleh pemaju swasta dan bukannya agensi awam, ia boleh mengutamakan keuntungan berbanding keperluan komuniti. Ini boleh membawa kepada perobohan rumah mampu milik dan digantikan dengan unit mewah, memenuhi keperluan penduduk yang lebih kaya dan mempercepatkan gentrifikasi.

Mengabaikan konteks sosial dan sejarah: Dasar yang tertumpu terutamanya pada umur atau keadaan bangunan gagal mengambil kira struktur sosial, etnik dan budaya masyarakat. Pendekatan ini boleh memadamkan warisan kejiranan dan menggantikan populasi berakar sejarah.

Akibat kepada penduduk berpendapatan rendah

Apabila dasar pembaharuan bandar membawa kepada perpindahan, kumpulan berpendapatan rendah sering menghadapi akibat negatif yang teruk:

Kesusahan ekonomi: Dipaksa keluar dari rumah mereka, keluarga berpendapatan rendah sering ditolak ke kawasan kejiranan berpendapatan rendah dan kurang sumber. Ini boleh memburukkan keadaan kewangan mereka dan menghalang mobiliti ekonomi mereka.

Gangguan komuniti: Penempatan semula secara paksa boleh mengganggu rangkaian sosial yang mantap dan perpaduan komuniti, kerana penduduk kehilangan jiran dan sistem sokongan mereka yang telah lama.

Kepekatan kemiskinan: Perpindahan penduduk berpendapatan rendah dari pusat bandar yang digiatkan semula boleh membawa kepada peningkatan penumpuan kemiskinan di lokasi baharu, apabila orang yang dipindahkan berpindah ke kawasan kejiranan miskin yang lain.

Hakisan budaya: Projek pembaharuan bandar yang tidak mengutamakan pemeliharaan budaya boleh menyebabkan kehilangan watak dan identiti unik kejiranan, yang sering dikaitkan dengan penduduk jangka panjangnya.

Mengurangkan anjakan dalam pembaharuan bandar

Sesetengah perancang bandar dan penggubal dasar menyokong strategi untuk menjadikan pembangunan semula lebih saksama dan mencegah perpindahan:

Perancangan berfokuskan komuniti: Libatkan penduduk dan perniagaan tempatan dalam proses perancangan untuk memastikan perspektif yang pelbagai dipertimbangkan.

Utamakan rumah mampu milik: Peruntukkan sumber untuk rumah mampu milik untuk mengelakkan perpindahan dan menggalakkan kesaksamaan sosial.

Strategi pembaharuan di tapak: Daripada memindahkan penduduk, laksanakan strategi untuk menggiatkan semula dan menambah baik penempatan berpendapatan rendah di tempat.

Pembangunan pendapatan campuran: Mengintegrasikan jenis perumahan yang berbeza, termasuk unit mampu milik, ke dalam projek pembangunan semula untuk menggalakkan kepelbagaian sosial.

Mengukuhkan perlindungan undang-undang: Wujudkan perlindungan undang-undang yang lebih kukuh untuk penyewa dan pemilik rumah untuk memastikan pampasan yang adil dan proses yang wajar dalam kes pembangunan semula.